OSHO – ÇOCUK
Kesinlikle annenin yapabileceği çok şey vardır: Fakat sadece “bir şey yapmayarak” bunu yapabilirsin. Yani basitçe gevşe. Müdahale etmemeyi hatırlamak gerekir ve ağrıyı hissetmeye başladığında basitçe ağrıyla birlikte hareket et. Rahimde hareketleri hissetmeye başladığında ve beden doğuma hazırlanmaya başladığında ve içeride ritmik bir kasılma olduğunda… İnsanlar bu kasılmanın acı verdiğini düşünür, acı vermez; onu acı verir hale getiren bizim yanlış yorumumuzdur. O yüzden kasılmalar çoğaldığında basitçe onu kabul et, onunla birlikte ak. Bu tıpkı nefes almak, nefes vermek gibidir. Yani rahim ve doğum kanalı genişlemeye, büzülmeye başlıyor. Bu, çocuğa bir geçit yaratmanın sadece bir yoludur. Bunun ağır olduğunu hissettiğinde, onun bir ağrı olduğuna karar verdiğinde, onunla savaşmaya başlarsın; çünkü ağrı ile savaşmamak çok zor bir şeydir. Mücadele etmeye başladığında ritme müdahale etmeye başlarsın. Bu müdahale çocuk için son derece zararlıdır. Eğer anne basitçe çocuğa yardım ederse, eğer her ne olursa olsun anne bedenle birlikte hareket ederse – bedenle birlikte genişler, bedenle birlikte büzülürse; kasılmaya izin verirse ve bundan basitçe zevk alırsa – bu, gerçekten muhteşem bir keyiftir. Ancak, bu senin onu nasıl gördüğüne bağlıdır.
…
Çocuk rahimden çıktığında bu onun yaşamının en büyük şokudur… o annenin rahminden çıkarken bilinçlidir. Onun dokuz aylık uykusu, huzurlu uykusu bozulur. Ve sen onu annesine bağlayan bağı kesersin… Doğru olan şey bu değildir… çocuk anneden daha yavaşça, aşamalı olarak uzaklaştırılmalıdır… Odada göz alıcı parlaklıkta ışıklar olmamalıdır çünkü çocuk dokuz ay süresince tam bir karanlıkta yaşamıştır ve ışığı hiç görmemiş, çok hassas gözleri vardır… Hayır, çocuk karanlıkta ya da çok yumuşak bir ışıkta, belki mum ışığında doğmalıdır…
…
Dünyaya başaşağı asılırken popona bir tokat yiyerek buyur edilmek çok iyi bir başlangıç değildir… onu annenin karnına, göbeğin üstüne bırakmaları gerekir… O göbeğin içindeydi, altındaydı; artık o dışarıda. Bu o kadar büyük bir değişiklik değil: Anne oradadır, anneye dokunabilir, anneyi hissedebilir. O titreşimi biliyor. O mükemmel bir şekilde bunun kendi evi olduğunun farkındadır. O dışarı çıkmıştır ama bu onun evidir.
…
Bir anne bir çocuğa sarıldığında enerji akar. Enerji görünmezdir; biz ona sevgi, sıcaklık dedik. Anneden çocuğa ve sadece anneden çocuğa değil, çocuktan anneye de bir şey sıçrar. Bu yüzden bir kadın anne olduğundaki kadar asla güzel olamaz. Daha önce bir şey eksikti, o tam değildi, daire tamamlanmamıştı. Ne zaman bir kadın anne olursa daire tamamlanır. Sanki bilinmeyen bir kaynaktan bir zarafet ona gelir. Bu nedenle o sadece çocuğu beslemiyor, çocuk da anneyi besliyor. Onlar birbirleri ile mutlular.
OSHO – ÇOCUK